رَجُلٌ مِنْ بَنِى النَّجَّارِ قَدْ قَرَأَ الْبَقَرَةَ وَآلَ عِمْرَانَ وَكَانَ يَكْتُبُ لِرَسُولِ اللَّهِ (صلى الله عليه وسلم)، فَانْطَلَقَ هَارِبًا حَتَّى لَحِقَ بِأَهْلِ الْكِتَابِ، - قَالَ -: فَرَفَعُوهُ، قَالُوا: هَذَا قَدْ كَانَ يَكْتُبُ لِمُحَمَّدٍ فَأُعْجِبُوا بِهِ، فَمَا لَبِثَ أَنْ قَصَمَ اللَّهُ عُنُقَهُ فِيهِمْ، فَحَفَرُوا لَهُ فَوَارَوْهُ، فَأَصْبَحَتِ الأَرْضُ قَدْ نَبَذَتْهُ عَلَى وَجْهِهَا، ثُمَّ عَادُوا فَحَفَرُوا لَهُ فَوَارَوْهُ، فَأَصْبَحَتِ الأَرْضُ قَدْ نَبَذَتْهُ عَلَى وَجْهِهَا، ثُمَّ عَادُوا فَحَفَرُوا لَهُ فَوَارَوْهُ، فَأَصْبَحَتِ الأَرْضُ قَدْ نَبَذَتْهُ عَلَى وَجْهِهَا، فَتَرَكُوهُ مَنْبُوذًا). صحيح مسلم برقم(7217).عَنْ أَنَسٍ (رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ) قَالَ: كَانَ رَجُلٌ نَصْرَانِيًّا فَأَسْلَمَ وَقَرَأَ الْبَقَرَةَ وَآلَ عِمْرَانَ، فَكَانَ يَكْتُبُ لِلنَّبِيِّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ)، فَعَادَ نَصْرَانِيًّا، فَكَانَ يَقُولُ: مَا يَدْرِي مُحَمَّدٌ إِلَّا مَا كَتَبْتُ لَهُ، فَأَمَاتَهُ اللَّهُ، فَدَفَنُوهُ، فَأَصْبَحَ وَقَدْ لَفَظَتْهُ الْأَرْضُ، فَقَالُوا: هَذَا فِعْلُ مُحَمَّدٍ وَأَصْحَابِهِ لَمَّا هَرَبَ مِنْهُمْ نَبَشُوا عَنْ صَاحِبِنَا فَأَلْقَوْهُ، فَحَفَرُوا لَهُ فَأَعْمَقُوا، فَأَصْبَحَ وَقَدْ لَفَظَتْهُ الْأَرْضُ، فَقَالُوا: هَذَا فِعْلُ مُحَمَّدٍ وَأَصْحَابِهِ نَبَشُوا عَنْ صَاحِبِنَا لَمَّا هَرَبَ مِنْهُمْ فَأَلْقَوْهُ، فَحَفَرُوا لَهُ وَأَعْمَقُوا لَهُ فِي الْأَرْضِ مَا اسْتَطَاعُوا، فَأَصْبَحَ وَقَدْ لَفَظَتْهُ الْأَرْضُ، فَعَلِمُوا أَنَّهُ لَيْسَ مِنْ النَّاسِ فَأَلْقَوْهُ). صحيح البخاري (3421).
واتە:
ئەنەسی كوڕی مالیك(ڕەزای خوای لێ بێت) دەفەرموێت: پیاوێكی نەوەی نەجار لەناوماندا هەبوو (پێشتر گاور بوو موسڵمان بوو بوو) سورەتی (البقرە) و (ال عمران)ی خوێندبوو وە نوسەری وەحی و هەندێك نامەی تری پێغەمبەری خوا(صَلَّی اللَّهُ عَڵیْهِ ۆسَلَّمَ) بوو، بەڵام لە ئیسلام هەڵگەڕایەوەو هەڵهات و خۆی گەیاندەوە ناو گاورەكانی ئەهلی كیتاب، (وە دەیوت: محمد هیچ شارەزاییەكی تییە تەنها ئەوە دەزانێت كە من فێرم كردووەو بۆم نوسیوە!).
ئەوانیش پلەیان بەرز كردەوەو ووتیان: ئەم پیاوە نوسەری محمد بووە. وە سەرسام بوون پێی.
بەڵام هێندەی نەبرد خوای گەورە ملی شكاند و مرد، ئەوانیش گۆڕێكیان بۆ هەڵكەند و ناشتیان.
بۆ بەیانی كە ڕۆژ بویەوە بینیان گۆڕ دەری داوەتە دەرەوەو بە ڕوودا كەوتووە..!
(ووتیان: ئەمە ئیشی محمدو هاوەڵەكانێتی، ئەوان هاتوون و گۆڕی هاوەڵەكەمانیان هەڵداوەتەوە لە تۆڵەی ئەوەی لە دەستیان هەڵهاتووە).
جارێكیتر بە قوڵتر چاڵیان بۆ هەڵكەندەوەو ناشتیان.
بۆ ڕۆژی دواتر بینییان بەهەمان شێوە گۆڕ دەریداوەتە دەرەوەو بە دەمدا كەتووە.!
(ووتیان: ئەمە ئیشی محمدو هاوەڵەكانێتی، ئەوان هاتوون و گۆڕی هاوەڵەكەمانیان هەڵداوەتەوە لە تۆڵەی ئەوەی لە دەستیان هەڵهاتووە).
ئەم جارە چەندێك توانییان گۆڕێكی قوڵتریان بۆ هەڵكەند و ناشتیان.
بۆ ڕۆژی سێیەم بینییان بە هەمان شێوە گۆڕ دەریداوەتەوە دەرەوە...!!
ئیتر بۆیان ڕوون بویەوە كە ئەمە كاری هیچ كەسێك نییە، لەبەر ئەوە وازیان لێ هێناو بە ڕیسوایی لاشەیان لەو ناوەدا بەجێ هێشت.
ئیبن تەیمییە (ڕەحمەتی خوای گەوری لێ بێت) دەفەرموێت:
(فهذا الملعون الذي افترى على النبي (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) أنه ما كان يدري إلا ما كتب له قصمه الله، وفضحه، بأن أخرجه من القبر بعد أن دفن مرارا، وهذا أمر خارج عن العادة يدل كل أحد على أن هذا عقوبة لما قاله، وأنه كان كاذبا، إذ كان عامة الموتى لا يصيبهم مثل هذا، وأن هذا الجرم أعظم من مجرد الارتداد، إذ كان عامة المرتدين يموتون ولا يصيبهم مثل هذا). الصارم المسلول على شاتم الرسول (ص116).
واتە: ئەو مەلعونە چونكە درۆی بەدەم پێغەمبەری خواوە(صَلَّی اللَّهُ عَڵیْهِ ۆسَلَّمَ) هەڵبەست و دەیوت ئەو هیچ شارەزاییەكی نەبووە جگە لەوەی ئەم بۆی دەنوسی، خوای گەورە ملی شكاند و ئابڕووی برد، بەوەی چەندان جار دەیانناشت و گۆڕ فڕێی دەدایەوە دەرەوە، ئەم حاڵەتەش لە عادەت بەدەرەو بەڵگەیە لەسەر ئەوەی ئەمە سزای ئەو قسەیەی بووە كە ئەیوت، وە سزای ئەو بەدرۆدانانەی بووە، چونكە هیچ كام لە مردووەكان شتی وایان بەسەر نایەت، وە ئەم تاوانەی ئەم كردی گەورەترە لە تاوانی كەسێك كە بەتەنها لە ئیسلام هەڵگەڕێتەوە، چونكە دەبینرێت كەسە لە ئیسلام هەڵگەڕاوەكان كە دەمرن شتی ئاوایان بەسەر نایەت.
حەمزە بەرزنجی
